“Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω” ή “Για-Την-Ελλάδα-Ρε -Γαμώτο”

Οι Ελληνες γίναμε παρατηρητές ενός έργου που πρωταγωνιστές ,είναι οι εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας που μάχονται για τα τάχα δικαιώματα του λαού εκφράζοντας πολιτικές θέσεις που είτε δεν μπορούν να εφαρμόσουν είτε βρίσκεται στο χώρο του φανταστικού και της άρνησης. Βλέπουμε μια αντιπολίτευση που αρνείται να συγκρουστεί με τους εκφραστές του κρατισμού και τις γραφειοκρατίας .Οι θέσεις τους περιλαμβάνουν απόψεις “ μην αλλάξεις τίποτα “άκρως συντηρητικές και μια κυβέρνηση που διατυπώνει προτάσεις για μεταρρυθμίσεις, αρκετές σε σωστό δρόμο, που καταλήγουν σε εκθέσεις ιδεών αφού δεν έχει την δύναμη και την θέληση να τις εφαρμόσει.

Και εμείς οι υπόλοιποι θεατές σε αυτό το έργο ,καθισμένοι σε μια αίθουσα που καταρρέει, ανήμποροι να αντιδράσουμε προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τα στοιχεία με παθητικό τρόπο του στιλ “Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω” και όχι “Για-Την-Ελλάδα-Ρε -Γαμώτο”. Η χώρα καταρρέει και εμείς οι πολίτες δεν έχουμε  τον οδικό άξονα για την επιβίωση της χώρα και του εαυτού μας .

Συνεχίζουμε να ενεργούμε με την νοοτροπία που είχαμε πριν από την κρίση . Σε ελάχιστες περιπτώσεις παρατηρούμε προσπάθειες παραγωγής ανταγωνιστικών προϊόντων ή υπηρεσιών . Στις δημόσιες υπηρεσίες η γραφειοκρατία καλά κρατεί και ταλαιπωρεί και επιβαρύνει το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων οι δε ιδιωτικές προσπαθούν να κερδίζουν όχι παράγοντας ανταγωνιστικά προϊόντα αλλά εισφοροδιαφεύγουν ή φοροδιαφεύγουν ή προσπαθούν να κερδίσουν “ φιλικές συμβάσεις”

Βέβαια υπάρχουν και αρκετές επιχειρήσεις που προσπαθούν να παράγουν με τις αρχές της οικονομίας και όχι της παραοικονομίας ,προσφέροντας ανταγωνιστικά και καινοτόμα προϊόντα είναι γνωστό οτι αυτές έχουν ιδιαίτερα αυξημένο λειτουργικό κόστος που προέρχεται απο το κόστος της γραφειοκρατίας και του κρατισμού.

Σε αυτή την φάση με μια χώρα στην εντατική η πολιτική ηγεσία δεν γνωρίζει το πως θα συνεφέρει τον ασθενή ή δεν θέλει και περιορίζεται σε θεωρητικές συζητήσεις και απόψεις .