Η κλειστές και περιχαρακωμένες κοινωνίες δημιουργούν και συντηρούν κλειστά επαγγέλματα

 

Μια βασική αρχή της ελληνικής κοινωνίας είναι η άρνηση της απέναντι σε κάθε τι το καινούργιο και το καινοτόμο. Η πλειοψηφία των πολιτών φοβούνται να προτείνουν νέες ιδέες ή να τις εφαρμόσουν μήπως και χαλάσει η καθημερινή τους ισορροπία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ζουν σε μια πραγματικότητα γεμάτη υποσχέσεις για το μέλλον και λιγότερες για το παρόν, τα “θα” περισσεύουν. Συνολικά θέλουν να ακούν 'ότι όλα θα πάνε καλά” ,βέβαια χωρίς την δική τους συμμετοχή ,αρκεί να μην χρειαστεί να αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά τους.

Η Ελληνική μας κοινωνία δεν μοιάζει με τον έφηβο έτοιμο για το πρώτο του βήμα αλλά τον ηλικιωμένο απόμαχο, που προσέχει το κάθε νέο βήμα που κάνει.

Θεωρώ ότι μια από τις βασικές αιτίες , είναι το φεουδαρχικό μοντέλο της χώρας μέσω του οποίου κάθε τι το νέο και διαφορετικό ισοπεδώνεται.

Είμαστε μια κοινωνία δομημένη σε κλειστούς και περιχαρακωμένους χώρους που περιλαμβάνουν περισσότερα από ένα επαγγέλματα . Είναι λάθος να μιλάμε για 169 κλειστά επαγγέλματα η σωστή έκφραση πρέπει να είναι κλειστοί χώροι επαγγελμάτων. Βασικό στοιχείο της λειτουργίας των χώρων αυτών , δεν είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών αλλά η εξυπηρέτηση των μελών τους. Οι πολίτες αποτελούν το άλλοθι τους ή αυτό που τους δίνει ταυτότητα.

Τα μέλη τους αποτελούνται από εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας ,της διοίκησης ,των ΜΜΕ και των επαγγελματικών κλάδων . Όλοι αυτοί αποτελούν κλειστές συντεχνίες που τελικά δεν κερδίζουν παράγοντας καλύτερα προϊόντα ή υπηρεσίες για τους πολίτες-πελάτες τους, αλλά μέσα από αδιαφανείς και γραφειοκρατικές ,πολλές φορές διαδικασίες , εξασφαλίζουν προνόμια ή συμβάσεις δημοσίου χαρακτήρα .

Τέτοιας μορφής ομάδες υπάρχουν αρκετές στην χώρα μας που ανθίσταται κάθε φορά που κάποια πολιτική προσπαθεί να τους αμφισβητήσει και να τους αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας .Πολλές από αυτές είναι ριζωμένες στην κοινωνία με πολύ βαθιά πλοκάμια . Οι συνεκτικοί κρίκοι που τους ενώνουν δεν έχουν καμιά τυπική-νομική μορφή ,αλλά αποτελούν άτυπες ομάδες .

Αυτές οι συντεχνίες -ομάδες κοινών συμφερόντων σήμερα που δεν υπάρχει σε αφθονία το Δημόσιο χρήμα χάνουν την ισχύ τους. Ανθίστανται στο όνομα του απλού πολίτη και των δικαιωμάτων του . Σε μια τόσο κρίσιμη καμπή για την χώρα μας αρνούνται να αλλάξουν πρακτικές προτείνοντας λύσεις ιδέες ή σχέδια που θα βοηθήσουν την κοινωνία και τους πολίτες της . Οι “συντεχνίες “ αυτές αποτελούσαν και ίσως αποτελούν και σήμερα μηχανισμούς πάνω στους οποίους στηρίζεται η εξουσία .

Μια εξουσία που μέχρι πρόσφατα ασκεί τις πολιτικές της , ή χαρίζοντας ή μοιράζοντας χρήματα . Αυτό έκανε και με τις παραπάνω ¨συντεχνίες” .Για αυτό όμως το μοντέλο άσκησης της εξουσίας δεν χρειάζονται οι χρήσιμοι και οι αποτελεσματικοί αλλά οι φίλοι και οι κολλητοί. Όπως είναι φανερό οποιαδήποτε καινοτόμα ιδέα δεν ήταν απαραίτητη διότι η αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή των πολιτικών ήταν μόνο στα χαρτιά .

Προβλέπω ότι σήμερα ,ένεκα της κρίσης οι κλειστοί αυτοί χώροι θα αρχίσουν να διαλύονται επειδή χάνουν τις πηγές τροφοδοσίας τους και με αυτό τον τρόπο θα απελευθερωθεί η ελληνική μας κοινωνία. Θα αναζητηθούν άτομα αποτελεσματικά με γνώσεις ιδέες και αρχές που θα καλεστούν να εργαστούν για την χώρα. Η χώρα μας θα περάσει μια μετάλλαξη ,δύσκολη για τους περισσότερους από εμάς, από την οποία ,όταν ολοκληρωθεί, θα προκύψει μια άλλη Ελλάδα.