Στάθης Κεφαλίδης, διευθυντής Αναπτυξιακής Εταιρείας Ροδόπης, Το Μέγαρο Μουσικής δεν είναι για την ελίτ
http://www.paratiritis-news.gr/detailed_article.php?id=148516&categoryid=1
Την άποψη ότι ο πολιτισμός και η ελίτ δεν μπορούν να συμβαδίζουν εξέφρασε ο διευθυντής της Αναπτυξιακής Εταιρείας Ροδόπης Στάθης Κεφαλίδης μιλώντας στην εκπομπή «Αιχμή του Δόρατος» του Ράδιο Παρατηρητής και απαντώντας σε όλα όσα λέγονται για το Μέγαρο με αφορμή τη συνεργασία με τη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και υποστηρίζοντας ότι το Μέγαρο αποτελεί μέσο ανάπτυξης της περιοχής, εφόσον στις πιο υποανάπτυκτες περιοχές που πέρασαν κρίση το πρώτο που έκαναν για να φέρουν γρήγορη ανάπτυξη ήταν συνεδριακά κέντρα ή Μέγαρα Μουσικής. Ο διευθυντής της Αναπτυξιακής μιλά επίσης για την γενικότερη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας υποστηρίζοντας ότι είμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με άλλες χώρες γιατί «δεν έχουμε φθάσει στο βέλτιστο της ανταγωνιστικότητάς μας», ενώ αναφέρεται και στα προγράμματα της Αναπτυξιακής…
Υπάρχει ένα αίσθημα «ανθρωποφαγίας» στην ελληνική κοινωνία
ΠτΘ: Υπάρχει μια αίσθηση γενικής καταστροφής στην ελληνική κοινωνία. Ως άνθρωπος της αγοράς, ως οικονομολόγος, ως διευθυντής μιας εταιρείας η οποία επί χρόνια έπαιξε ρόλο αναπτυξιακού εργαλείου για την περιοχή ποια εικόνα έχετε σχηματίσει εσείς;
Σ.Κ.: Η εικόνα που έχω εγώ είναι ότι ζούμε σε μια χώρα στην οποία υπάρχει πλήρης δυσαρμονία. Επικρατεί ένα χάος που κατά πρώτο προέρχεται από το γεγονός ότι οι πολίτες δεν έχουν στίγμα, δεν ξέρουν προς το πού θα κατευθυνθούν. Υπάρχει ένα αίσθημα «ανθρωποφαγίας» που σημαίνει ότι ακόμη και σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση στην οποία πρέπει να δείξουμε ενότητα και συνοχή και συνέργεια ως κοινωνία βλέπουμε την μία τάξη να προσπαθεί να αρπάξει από την άλλη. Παρακολουθώ τις απεργίες, να σημειώσω ότι είμαι υπέρ όλης αυτής της διεκδίκησης των πολιτών, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το να διεκδικούμε με κριτήρια τα οποία ίσχυαν πριν δέκα ή πέντε χρόνια θεωρώ ότι κάτι δεν πάει καλά.
ΠτΘ: Το πρόβλημα είναι της κοινωνίας, των κυβερνώντων ή της Ευρώπης;
Σ.Κ.: Θεωρώ ότι σαν χώρα είναι ένα πακέτο ολόκληρο, όπως θεωρώ ότι είμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση από αυτή που βρίσκεται η Γαλλία και αυτό το λέω γιατί εμείς έχουμε πολλά να κάνουμε. Εμείς δεν έχουμε φτάσει στο βέλτιστο της παραγωγικής διαδικασίας μας, δεν έχουμε φθάσει στο βέλτιστο της ανταγωνιστικότητάς μας, μάλιστα είμαστε στο μείον, όπως είμαστε στο μείον και στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και δεν έχουμε φτάσει στο βέλτιστο. Δεν έχουμε εκμεταλλευτεί το φυσικό μας πλούτο, τη γεωμορφολογική μας θέση, ακόμη και τον ορυκτό μας πλούτο. Δεν έχουμε κάνει πολλά βήματα σε τομείς που οι άλλοι έχουν εξαντλήσει. Δεν έχουμε εκμεταλλευτεί την δημόσια περιουσία μας. Είμαστε από τις λίγες χώρες με τόσο μεγάλη δημόσια περιουσία την οποία ακόμη δεν έχουμε καταγράψει. Αν δείτε όλα αυτά που δεν κάναμε, κολλάνε σε μειοψηφίες Ελλήνων που μπορεί να είναι και μονοψήφιες οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο έχουν σχέση με την εκάστοτε εξουσία και δεν την αφήνουν να προχωρήσει στις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Εάν λοιπόν δεν σπάσουν αυτές οι μειοψηφίες ώστε να απελευθερώσουμε την ελληνική οικονομία και στην καθημερινότητά μας αλλά και σε γενικότερη βάση, τότε όπως καταλαβαίνετε βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση.
ΠτΘ: Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά κ. Κεφαλίδη που λέει ότι μεταρρυθμίσεις και απελευθέρωση της ελληνικής οικονομίας σημαίνει αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού, φτώχεια και εξαθλίωση…
Σ.Κ.: Γιατί στρουθοκαμηλίζουμε; Ήμασταν ευχαριστημένοι με αυτά που ίσχυαν;
ΠτΘ: Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό που έχουμε είναι καλύτερο από αυτό που θα έχουμε…
Σ.Κ.: Είμαι πραγματιστής. Θα ήταν καλύτερο αν ήμασταν καλύτερα. Είμαστε πολύ χειρότερα και το χειρότερο είμαστε σε τελείως ανασφαλή κατάσταση. Είμαστε σε ένα πλοίο το οποίο ταλανίζεται μέσα σε ένα πέλαγος και μπροστά μας βλέπουμε μια τρικυμία -όσοι τη βλέπουμε- γιατί πολλοί Έλληνες ακόμη δεν την βλέπουν. Η κρίση είναι μπροστά μας και είτε θα μαζευτούμε όλοι μαζί με συναίνεση και συνέργεια, γιατί οι κρίσεις ξεπερνιόνται με συνέργεια και καθαρό μυαλό, ή θα πέσουμε στο μάτι του κυκλώνα.
ΠτΘ: Από την άλλη όμως υπάρχουν προνόμια της μεγαλοαστικής τάξη της χώρας που δεν τα άγγιζαν ποτέ οι κυβερνήσεις, ούτε οι σοσιαλδημοκρατικές ούτε οι φιλελεύθερες. Αυτό δεν συνιστά κοινωνική αδικία;
Σ.Κ: Αυτό είπα προηγουμένως. Θεωρώ ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις που είναι υπέρ του γενικότερου ελληνικού συνόλου κολλάνε σε ολιγαρχίες, μειοψηφίες και ενίοτε μικρές μειοψηφίες. Αυτό είναι γεγονός και δεν γίνεται σε επίπεδο κεντρικό, γίνεται ακόμη και σε επίπεδο μικρών κοινωνιών. Μπορεί να κολλήσει ένα αναπτυξιακό έργο, επειδή δεν θέλει κάποιος που έχει σχέση με την εξουσία να περάσει από το χωράφι του. Μπορεί να κολλήσει ένας αναδασμός γιατί δεν βολεύει σε κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν μια σχέση άμεση με το υπουργείο Γεωργίας.
ΠτΘ: Για πολλά χρόνια ήρθατε σε επαφή με ξένους. Ποια είναι η εικόνα που είχαν για την Ελλάδα;
Σ.Κ.: Το κυριότερο πρόβλημα είναι η εικόνα που παρουσιάζουμε. Χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα, θα σας πω ότι αν μια συνδικαλιστική οργάνωση πριν ένα χρόνο έβγαινε και έλεγε μείωση μισθών κατά 4% και αύξηση των ωρών εργασίας κατά μια ώρα και το παρουσίαζε αυτό σαν ένα προϊόν συμμετοχής σε όλη αυτή την κατάσταση που περνά η χώρα, θα μπορούσε να είναι σε επίπεδο συμβολισμού εξαιρετικά σημαντικό.
Αυτά που βιώνουμε τώρα στην Ελλάδα δεν είναι αποτελέσματα ενός ή πέντε χρόνων, είναι διαχρονικά
ΠτΘ: Ποια εικόνα περνούσαμε τόσα χρόνια;
Σ.Κ.: Είναι διαφορετική κατά περιόδους. Επειδή έχω επαφή με ξένους, για πολλά χρόνια περνούσαμε την εικόνα ενός αντιδραστικού κράτους, για κάποια άλλα την εικόνα ενός κράτους το οποίο είχε συνοχή, συνέπεια, ειδικά τότε που προσπαθούσαμε να μπούμε στην ΟΝΕ και ακολουθούσαμε τα βήματα με συνέπεια, ανεξάρτητα αν τα προβλήματα στο εσωτερικό διογκώνονταν. Γιατί αυτά που βιώνουμε τώρα δεν είναι αποτελέσματα ενός ή πέντε χρόνων, είναι διαχρονικά. Δυστυχώς αυτή την ώρα προσπαθούν να παρουσιάσουν την εικόνα μιας χώρας η οποία δεν συμμετέχει ή δεν θέλει να συμμετέχει και δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασής της είτε σε πολιτικό επίπεδο είτε σε επίπεδο λαού. Βλέπω τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, που τα παρακολουθώ καθημερινά, να παρουσιάζουν αυτή την εικόνα και εμείς τους βοηθούμε σε αυτό. Πρόσφατα άκουσα κάποιον να αναρωτιέται πόσο όμορφα θα αισθανθεί ένας στην Εσθονία παίρνοντας τριακόσια ευρώ σύνταξη και θα χρηματοδοτήσει ένα Έλληνα που παίρνει τρεις χιλιάδες ευρώ! Οι ευρωπαϊκοί λαοί, εδώ και χρόνια, χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνώ με αυτή την πολιτική, είναι σε αυτή την κατάσταση. Και δεν συμφωνώ με αυτή την πολιτική διότι βλέπω ότι αυτό που δεν κάνουν σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ότι δεν αλλάζουν την μέθοδο με την οποία πολλαπλασιάζεται ο πλούτος, που συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται με ραγδαίους ρυθμούς, διότι συνεχίζουν να βγαίνουν τραπεζικά προϊόντα, συνεχίζουν να βγαίνουν εν δυνάμει «τοξικά» προϊόντα, κανείς δεν ασχολείται με αυτά και όλοι ασχολούμαστε με το πώς θα μειώσουμε αυτή την φούσκα είτε ρίχνοντας οι Αμερικανοί λεφτά στην αγορά, είτε οι Ευρωπαίοι μειώνοντας το κοινωνικό κράτος.
ΠτΘ: Επί δύο δεκαετίες στην Αναπτυξιακή αγωνίζεστε προκειμένου να στήσετε τον πρωτογενή αλλά και τον δευτερογενή τομέα στην περιοχή και θα πρέπει να πούμε ότι ο φορέας ήταν από τους καλύτερους στην Ελλάδα. Σήμερα ποια είναι η θέση του στον καταμερισμό των παραγωγικού μοντέλου της περιοχής;
Σ.Κ.: Θα ξαναπώ ότι μπορεί να προσπάθησαν κάποιοι, δεν ξέρω αν ήμασταν εμείς στο 13% των Ελλήνων σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται στην αυξημένη παραγωγικότητα, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε ανταγωνιστικότητα. Πόσοι σας χτύπησαν την πόρτα για να σας μιλήσουν για σύγχρονα εργαλεία προώθησης πωλήσεων, δηλαδή Ίντερνετ; Σας πληροφορώ ότι είμαι τόσα χρόνια στην εταιρεία και δεν ήρθε κανένας. Αυτό σημαίνει ότι είτε δεν υπάρχουν αντίστοιχες εταιρείες είτε δεν υπάρχει η συνείδηση της ανάγκης, διότι το διαδίκτυο αυτή την ώρα είναι από τα πιο σύγχρονα εργαλεία για να προωθήσεις τα προϊόντα σου και τις υπηρεσίες σου.
Ο Έλληνας είναι εγκλωβισμένος με τον κρατισμό
ΠτΘ: Θεωρείτε ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ο κρατισμός της;
Σ.Κ.: Ναι. Ο Έλληνας είναι εγκλωβισμένος με τον κρατισμό πού σημαίνει ότι η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα έχει να κάνει με το κράτος που δεν σκέπτεται έξυπνα. Πιστεύοντας ότι η κρίση είναι και ευκαιρία. σε αυτή τη φάση στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας αυτό που πονά είναι η εύρεση εργασίας. Στην περίοδο του 1936 όταν η ανεργία στην Αμερική χτύπησε στα ύψη και είχε ξεπεράσει το 25%, υπήρχε ένα άλλο νούμερο που περνά στα ψιλά. Το 85% αυτών που ήταν ευέλικτοι ζήτησαν δουλειά και βρήκαν. Αυτοί που καταγράφηκαν άνεργοι περιμένοντας μια ευκαιρία, παρέμειναν άνεργοι. Αυτοί που έψαξαν να βρουν δουλειά βρήκαν. Πρέπει να δημιουργηθούν εταιρείες που θα βοηθούν ενδιάμεσα τη συνεργασία με τους φορείς, διότι και οι φορείς είναι αρτηριοσκληρωτικοί, υπάρχουν ευκαιρίες στην τοπική αγορά. Υπάρχουν ευκαιρίες μέσα στην κρίση για να δημιουργηθεί καινούργια επιχειρηματικότητα.
ΠτΘ: Η Αναπτυξιακή σε όλο αυτό το σκηνικό τι ρόλο παίζει σήμερα; Πού είναι το Leader για παράδειγμα;
Σ.Κ.: Θα σας πω ότι αυτή την ώρα αποφασίσαμε να σώσουμε την εταιρεία. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι κάναμε στάση πληρωμών πάνω από ενάμισι χρόνο. Πληρωνόμασταν λίγο – λίγο. Μπορεί να χαμογελούμε, να μεταδίδουμε αισιοδοξία γιατί πιστεύουμε ότι αυτή την ώρα στην κρίση θα πάμε ενωμένοι -και αισθανόμαστε ενωμένοι σε αυτή την εταιρεία- θα μπορέσουμε όλοι μαζί, σώζοντας το καράβι να σωθούμε και εμείς. Δεύτερον, αυξήσαμε την παραγωγικότητά μας. Πρώτοι εμείς εισηγηθήκαμε στο διοικητικό συμβούλιο ότι δεν πρέπει να απαξιωθεί και πρέπει να στηθεί μέσα σε μια επιχειρηματική βάση. Αυτό σημαίνει ότι το χρηματοδοτεί η εταιρεία που σημαίνει ότι γίνεται κράτημα μισθών από εμάς. Τόσο απλά, αλλά δεν μπορείς να έχεις αυτή την ώρα ένα εργαλείο και να το κρατάς σε απαξίωση, γιατί αν το έχεις σε απαξίωση μέχρι να το βάλει το όποιο υπουργείο υπό την εποπτεία του, το έχασες. Το άλλο που κάναμε είναι να βελτιώσουμε το παραγόμενο προϊόν. Κοιτάξαμε να βρούμε καινούργια προϊόντα τα οποία προσφέραμε και το Μέγαρο Μουσικής για παράδειγμα είναι ένα προϊόν, κοιτάξαμε να βρούμε σύγχρονα προγράμματα και μειώσαμε το κόστος λειτουργίας. Αυτά κάναμε και προσπαθούμε να βρούμε συμβάσεις.
ΠτΘ: Αυτά σε σχέση με εσάς. Με την τοπική οικονομία;
Σ.Κ: Επειδή βγήκαμε εκτός ορίων της τοπικής κοινωνίας καταφέραμε σε αυτή την περίοδο τουλάχιστον να έχουμε τρία διακρατικά προγράμματα τα οποία «τρέχουμε» εδώ και μήνες και αν κολλάμε αυτό γίνεται εξαιτίας της ελληνικής γραφειοκρατίας.
ΠτΘ: Ποια είναι αυτά τα τρία διακρατικά προγράμματα;
Σ.Κ.: Το ένα είναι το οποίο και έληξε με Ελλάδα – Βουλγαρία, το δεύτερο αυτή την ώρα έχει να κάνει με προώθηση στην αγορά εργασίας και το τρίτο έχει να κάνει με «Green Holidays». Βελτιώνοντας πρώτα απ’ όλα το γνωστικό επίπεδο και το επίπεδο εμπειριών των εργαζομένων με όσο το δυνατόν πιο ευέλικτο και λειτουργικό κόστος η εταιρεία λειτουργεί σίγουρα με ανθρώπους που δίνουν τη ζωή τους, όχι ικανοποιημένοι βέβαια θα πρέπει να πω.
ΠτΘ: Με τα υπόλοιπα προγράμματα της αγροτικής οικονομίας τι γίνεται;
Σ.Κ.: Αυτά τα άφησα τελευταία. Το Leader ευτυχώς ξεμπλοκάρησε. Τον Γενάρη πήραμε τα αποτελέσματα αυτών που αξιολογήσαμε. Σκεφθείτε ότι το Υπουργείο από το Μάρτη μέχρι σήμερα χρειάσθηκε 10 μήνες για να ελέγξει το δείγμα! Θα πρέπει να πω ότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι λεφτά υπάρχουν σε αρκετές περιπτώσεις.
ΠτΘ: Μη το λέτε αυτό γιατί ο κόσμος εξοργίζεται…
Σ.Κ.: Το λέω γιατί τα 4 εκατομμύρια πέφτουν στην τοπική αγορά. Είναι τρεις εταιρείες αυτήν την ώρα που σε σύνολο με την ιδιωτική συμμετοχή στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη φθάνουν περίπου στα 18 εκατομμύρια και αυτά δεν πάνε σε δημόσια έργα που για να γίνουν χρειάζεται να βγει εργολάβος. Πάνε στο μικρό εργολάβο που θα αναλάβει το μικρό ξενοδοχείο κάποιου, πάνε στον οικονομολόγο. Θα πέσουν δηλαδή μέσα στην αγορά. Περιμένουμε να τελειώσει η περίοδος των ενστάσεων και μετά προχωράμε σε συμβατοποίηση με τους ιδιώτες αυτού του έργου των δεκαοκτώ επενδύσεων και αυτόματα βγάζουμε την δεύτερη προκήρυξη. Μπορώ να σας απαριθμήσω έργα που πάνε κατευθείαν στην αγορά γιατί αυτή την εποχή τα δημόσια έργα δεν δίνουν γρήγορη ανάπτυξη. Τώρα θέλουμε μηχανισμούς γρήγορης ανάπτυξης, κατευθείαν λεφτά στην αγορά. Είτε τα προγράμματα που κάνει ο ΔΕΣΜΟ-Σ που πέφτουν τα λεφτά κατευθείαν στην αγορά, είτε το Leader, είτε το ΟΠΑΑΧ, το αντίστοιχο Leader για τον Oρεινό Όγκο για το οποίο χαιρόμαστε που η Περιφέρεια πήρε απόφαση να πιέσει το υπουργείο για να το επαναπροκηρύξει στην ΑΜ-Θ. Σε κάθε περίπτωση τα λεφτά από αυτά τα προγράμματα πάνε κατευθείαν στην αγορά.
Στις πιο υποανάπτυκτες περιοχές που πέρασαν κρίση το πρώτο που έκαναν για να φέρουν γρήγορη ανάπτυξη ήταν συνεδριακά κέντρα ή Μέγαρα Μουσικής
ΠτΘ: Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής με δεύτερη παράσταση το Σάββατο. Μιλήστε μας για αυτή σας την πρωτοβουλία…
Σ.Κ.: Αν κοιτάξουμε στο διαδίκτυο θα δούμε ότι στις πιο υποανάπτυκτες ή υποβαθμισμένες περιοχές ή σε περιοχές που πέρασαν κρίση λόγω μείωσης της απασχόλησης σε βιομηχανικές ζώνες, για παράδειγμα το Νότιγχαμ της Αγγλίας, το πρώτο που έκαναν για να φέρουν γρήγορη ανάπτυξη ήταν ή συνεδριακά κέντρα ή πολιτιστικά κέντρα ή Μέγαρα Μουσικής. Εάν θέλεις λοιπόν να δημιουργήσεις γρήγορη ανάπτυξη σε μια περιοχή πρέπει να κάνεις αυτά τα τρία, αρκεί στην περιοχή σου να υπάρχουν υποδομές κάτι που έχει η περιοχή μας. Και όχι μόνο έχουμε υποδομές όσον αφορά στα δημόσια έργα, βλέπε Εγνατία, αεροδρόμια, αλλά έχουμε πολιτιστικό προϊόν. Δηλαδή, αν πάμε στη γειτονική Ξάνθη αυτή την ώρα υπάρχει ένα πολιτιστικό προϊόν το οποίο είναι πολύ αναβαθμισμένο. Επίσης, έχουμε θάλασσα και βουνό που αν τα συνδυάσεις, μπορείς να πεις ότι με την ανάπτυξη στον πολιτισμό και στο συνεδριακό τουρισμό, θα μπορέσεις αυτόματα να δημιουργήσεις καινούργια προϊόντα και καινούργια οικονομική βάση και όλα αυτά σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι Τούρκοι μπορούν και έρχονται στην περιοχή μας. Και να σκεφθείτε ότι ο κάθετος άξονας που, εξ όσων ακούω, πολύ γρήγορα θα ανοίξει, θα μας φέρει κοντά στους Βουλγάρους, όχι εμάς προς αυτούς αλλά αυτούς προς εμάς. Αυτό σημαίνει ότι το Μέγαρο λειτουργώντας δημιουργεί μια νέα οικονομική βάση.
Από τον πολιτισμό όμως δεν είναι τόσο το οικονομικό που θα προκύψει όσο η χαλάρωση της κοινωνίας, ειδικά στην εποχή μας που έχουμε μια μαζική κατάθλιψη και από τον βομβαρδισμό που γίνεται μέσα από τα κανάλια με αριθμούς. Έχω βαρεθεί να ακούω σενάρια επί σεναρίων και σας πληροφορώ ότι κανένας δεν ξέρει πού θα οδηγηθούμε διότι δεν υπάρχει οικονομικό μοντέλο το οποίο να μας οδηγεί με ασφάλεια κάπου.
ΠτΘ: Βέβαια θα πρέπει να πω ότι το Μέγαρο αναδύει μια αίσθηση ελιτισμού…
Σ.Κ.: Θα συμφωνούσα μαζί σας αν λέγατε ότι ήταν ελιτισμός την εποχή που κλείσαμε τον Μπουκλουτζά. Είχαμε γεφύρια περνούσαμε, απέναντι η πόλη μας ήταν πολύ ωραία.
Αν πάτε στη διπλανή Βουλγαρία θα δείτε ότι δεν υπάρχει χωριό χωρίς πολιτιστικό κέντρο
ΠτΘ: Στην Καβάλα πήγαν διαδηλωτές και αντιδρώντες εκεί που γίνονται οι αντίστοιχες εκδηλώσεις με αυτές του Μεγάρου της Κομοτηνής είπαν ότι «εδώ δεν έχουμε να φάμε και εσείς ακούτε κλασική μουσική;». Υπάρχουν και τέτοιες αντιδράσεις…
Σ.Κ.: Θα απαντήσω σε αυτούς ότι η όπερα είναι είδος λαϊκό.
ΠτΘ: Όταν όμως ο άλλος πεινάει;
Σ.Κ.: Τότε να τα κλείσουμε όλα, να καθήσουμε στα σπίτια μας και να κλαίμε. Πήγα στους αγανακτισμένους στην Αθήνα γιατί πιστεύω ότι πρέπει να εκφράζουμε την αγανάκτησή μας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε και κάτι. Υπάρχει αυτό το κτίριο όπως υπάρχει και η Εγνατία. Γιατί δεν αγανακτούμε με την Εγνατία; Γιατί δεν αγανακτούμε με τα χρήματα που έπεσαν στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης; Πόσες φορές πάμε στην Αθήνα; Ο μέσος άνθρωπος το πολύ δύο φορές το χρόνο. Γιατί λοιπόν να πω ότι για αυτό τον μέσο άνθρωπο χτίσαμε αεροδρόμια, Εγνατία και δεν κτίσαμε πιο παραγωγικά μέσα; Σήμερα κάνουμε μισή ώρα για να πάμε στην Ξάνθη και σαράντα λεπτά στη Μαρώνεια! Αν μπω σε αντιδιαστολή με αυτό που σημαίνει καινούργια παραγόμενα οικονομικά προϊόντα, θα έλεγα να αντιδράσουμε για την Εγνατία. Αν θέλετε την άποψή μου, σύμφωνα με την παγκόσμια βιβλιογραφία, περιοχές που είναι σε ανάπτυξη δεν κτίζεις πρώτα δρόμους γιατί υποβαθμίζουν την οικονομία της περιοχής, διότι πολύ απλά αυτός που είχε βιομηχανία στη Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται πλέον να έχει υποκατάστημα στην Κομοτηνή εφόσον μπορεί να πηγαίνει και να έρχεται μέσα σε δύο ώρες.
ΠτΘ: Ναι αλλά μειώνεται και το κόστος μεταφοράς και φεύγει η περιοχή μας από την απομόνωση
Σ.Κ.: Αυτό το άκουγα κάποτε που υπήρχαν βιομηχανίες. Σήμερα υπάρχουν δρόμοι αλλά χάθηκαν οι βιομηχανίες. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία, σε περιοχές που είναι σε ανάπτυξη, πρώτα φτιάχνεις αυτό που λέγεται «σημείο συγκέντρωσης», Βιομηχανική Ζώνη, Πολιτιστικά Κέντρα, όλα αυτά που μαζεύουν το ενδιαφέρον και το παραγόμενο προϊόν της περιοχής και μετά δημιουργείς έργα υποδομής για να μπορέσεις να τα αποκεντρώσεις, δηλαδή να μειώσεις το κόστος και όλα τα υπόλοιπα. Καλώς η κακώς εμείς τα έχουμε αυτά, για μένα καλώς, και πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Είτε κάνεις Ινστιτούτα τεχνολογικά ή Βιομηχανικές Ζώνες ή τα Μέγαρα, δεν θα ήταν βιώσιμα αυτή την ώρα αν δεν υπήρχε η Εγνατία, ή το αεροδρόμιο. Ελιτισμός και πολιτισμός δεν συνάδουν. Τα πολιτιστικά κέντρα είναι ανοιχτά όχι μόνο για αυτές τις παραστάσεις. Εμείς, αυτή την κίνηση την κάναμε πρώτα απ’ όλα γιατί το Μέγαρο ξαφνικά μπήκε κάτω από τα άλλα δύο Μέγαρα. Θα ήταν ελιτίστικο αν κλείναμε τις πόρτες και δεν αφήναμε κανένα να μπει.
Στην ιστοσελίδα του Μεγάρου της Νέας Υόρκης θα δείτε το Μέγαρο Μουσικής και την Κομοτηνή
ΠτΘ: Ποιος κερδίζει από αυτή την ιστορία, ποιος το διαχειρίζεται, ποιος βγάζει τα λεφτά;
Σ.Κ.: Η Αναπτυξιακή Ροδόπης. Είναι μια συνεργασία επιχειρηματική από την οποία ο καθένας παίρνει τα οφέλη του. Η Μετροπόλιταν Όπερα παίρνει ένα ποσοστό αρκετά μεγάλο, ο ΑΝΤ1 ένα ποσοστό και εμείς.
Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να δίνουμε την αίθουσα αλλά κερδίζουμε γιατί ξαφνικά είμαστε σε όλα τα διεθνή sites μέσω της Μετροπόλιταν Όπερα. Η σελίδα μας στο facebook έχει χτυπήσει 35.000 κλικ, κάθε μέρα, έχουμε επισκέψεις στο Μέγαρο που αγγίζουν τις 1.200 περίπου. Αν μπείτε στην ιστοσελίδα του Μεγάρου της Νέας Υόρκης θα δείτε και εκεί το αντίστοιχο, θα δείτε το Μέγαρο Μουσικής και την Κομοτηνή, ο ΑΝΤ1 μιλά για την Κομοτηνή. Σε κάθε περίπτωση εμείς δίνοντας την αίθουσα, κερδίσαμε αυτή την ώρα μια δημοσιότητα και κάποια έσοδα από τη συμμετοχή των πολιτών και δώσαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κάτι το κοινό.
ΠτΘ: Πολύ υποστηρίζουν ότι είναι ακριβά.
Σ.Κ.: Είμαστε οι μόνοι από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη που έχουμε εισιτήριο 15 ευρώ. Πάνω από το μισό θέατρο είναι σε αυτή την τιμή. Το Μέγαρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που έχουν αντίστοιχη υποδομή με εμάς δεν έχουν 15 ευρώ. Παράλληλα, μάς δόθηκε η ευκαιρία να ερχόμαστε σε επαφή με καλλιτεχνικό κόσμο που θα ήθελε να έρθει και να δώσει προϊόν και πολιτισμό εδώ στην περιοχή και με χαμηλότερες τιμές μιλάμε για 5 ευρώ.
ΠτΘ: Άρα αυτή η ιστορία γίνεται κράχτης και για άλλα πράγματα;
Σ.Κ.: Βεβαίως. Και αυτό που θέλουμε βασικά είναι να πείσουμε την πολιτεία να γίνει φορέας που θα αναλάβει την λειτουργία αυτού του Μεγάρου.
Οι υποδομές υπάρχουν και είναι για τον κόσμο και δεν είναι για τις ελίτ
ΠτΘ: Όταν λέτε η πολιτεία;
Σ.Κ.: Είτε το υπουργείο Πολιτισμού όπου έχει αποσταλεί το επιχειρησιακό σχέδιο και οι ιδέες μας, είτε η τοπική κοινωνία και τουλάχιστον ο περιφερειάρχης, έχει εκφρασθεί για αυτό θετικά. Αλλά θα πρέπει να γίνει ένα κοινός φορέας, κάτι που δέχτηκε στην τελευταία επίσκεψή του ο υφυπουργός Πολιτισμού ο κ. Νικητιάδης. Μέχρι τότε, αν το απαξιώσουμε, κανείς δεν πρόκειται να το κοιτάξει. Όταν λοιπόν ο καθένας αντιδρά, αντιδρά απέναντι σε μια υποδομή. Αν θέλει να την κλείσουμε και να την απαξιώσουμε δεν θα είχα καμία αντίρρηση. Οι υποδομές υπάρχουν και είναι για τον κόσμο και δεν είναι για τις ελίτ και αυτή η υποδομή γίνεται από τον κόσμο. Και όταν λένε κάτι τέτοια, να σκεφθούν ότι εμείς οι απλοί εργαζόμενοι της Αναπτυξιακής το συντηρούμε καθώς και κάποιοι εθελοντές μέσα από τις τοπικές κοινωνίες που δεν είναι ελίτ αλλά καθημερινοί άνθρωποι που έχουν ευαισθησίες που θέλουν να τις εκφράσουν μέσα από αυτό το χώρο. Όταν λοιπόν κάποιοι, ευτυχώς είναι μειοψηφίες, αντιδρούν, αντιδρούν σε αυτή την προσπάθειά μας. Θεωρούμαστε εμείς δηλαδή ηλίθιοι, που δεν πληρωνόμαστε για να συντηρούμε όλη αυτή την υποδομή για το καλό όλης της Θράκης, εθελοντές που αφιερώνουν το χρόνο τους και καμιά φορά τα χρήματά τους για να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι υποδομές σωστά για το καλό του τόπου μας;
Συντάκτης:Δάμωνας Δαμιανός
e-mail: dsdamon@gmail.com
Στάθης Κεφαλίδης, διευθυντής Αναπτυξιακής Εταιρείας Ροδόπης, Το Μέγαρο Μουσικής δεν είναι για την ελίτ
Την άποψη ότι ο πολιτισμός και η ελίτ δεν μπορούν να συμβαδίζουν εξέφρασε ο διευθυντής της Αναπτυξιακής Εταιρείας Ροδόπης Στάθης Κεφαλίδης μιλώντας στην εκπομπή «Αιχμή του Δόρατος» του Ράδιο Παρατηρητής και απαντώντας σε όλα όσα λέγονται για το Μέγαρο με αφορμή τη συνεργασία με τη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και υποστηρίζοντας ότι το Μέγαρο αποτελεί μέσο ανάπτυξης της περιοχής, εφόσον στις πιο υποανάπτυκτες περιοχές που πέρασαν κρίση το πρώτο που έκαναν για να φέρουν γρήγορη ανάπτυξη ήταν συνεδριακά κέντρα ή Μέγαρα Μουσικής. Ο διευθυντής της Αναπτυξιακής μιλά επίσης για την γενικότερη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας υποστηρίζοντας ότι είμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με άλλες χώρες γιατί «δεν έχουμε φθάσει στο βέλτιστο της ανταγωνιστικότητάς μας», ενώ αναφέρεται και στα προγράμματα της Αναπτυξιακής…Υπάρχει ένα αίσθημα «ανθρωποφαγίας» στην ελληνική κοινωνία
ΠτΘ: Υπάρχει μια αίσθηση γενικής καταστροφής στην ελληνική κοινωνία. Ως άνθρωπος της αγοράς, ως οικονομολόγος, ως διευθυντής μιας εταιρείας η οποία επί χρόνια έπαιξε ρόλο αναπτυξιακού εργαλείου για την περιοχή ποια εικόνα έχετε σχηματίσει εσείς;
Σ.Κ.: Η εικόνα που έχω εγώ είναι ότι ζούμε σε μια χώρα στην οποία υπάρχει πλήρης δυσαρμονία. Επικρατεί ένα χάος που κατά πρώτο προέρχεται από το γεγονός ότι οι πολίτες δεν έχουν στίγμα, δεν ξέρουν προς το πού θα κατευθυνθούν. Υπάρχει ένα αίσθημα «ανθρωποφαγίας» που σημαίνει ότι ακόμη και σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση στην οποία πρέπει να δείξουμε ενότητα και συνοχή και συνέργεια ως κοινωνία βλέπουμε την μία τάξη να προσπαθεί να αρπάξει από την άλλη. Παρακολουθώ τις απεργίες, να σημειώσω ότι είμαι υπέρ όλης αυτής της διεκδίκησης των πολιτών, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το να διεκδικούμε με κριτήρια τα οποία ίσχυαν πριν δέκα ή πέντε χρόνια θεωρώ ότι κάτι δεν πάει καλά.
ΠτΘ: Το πρόβλημα είναι της κοινωνίας, των κυβερνώντων ή της Ευρώπης;
Σ.Κ.: Θεωρώ ότι σαν χώρα είναι ένα πακέτο ολόκληρο, όπως θεωρώ ότι είμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση από αυτή που βρίσκεται η Γαλλία και αυτό το λέω γιατί εμείς έχουμε πολλά να κάνουμε. Εμείς δεν έχουμε φτάσει στο βέλτιστο της παραγωγικής διαδικασίας μας, δεν έχουμε φθάσει στο βέλτιστο της ανταγωνιστικότητάς μας, μάλιστα είμαστε στο μείον, όπως είμαστε στο μείον και στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και δεν έχουμε φτάσει στο βέλτιστο. Δεν έχουμε εκμεταλλευτεί το φυσικό μας πλούτο, τη γεωμορφολογική μας θέση, ακόμη και τον ορυκτό μας πλούτο. Δεν έχουμε κάνει πολλά βήματα σε τομείς που οι άλλοι έχουν εξαντλήσει. Δεν έχουμε εκμεταλλευτεί την δημόσια περιουσία μας. Είμαστε από τις λίγες χώρες με τόσο μεγάλη δημόσια περιουσία την οποία ακόμη δεν έχουμε καταγράψει. Αν δείτε όλα αυτά που δεν κάναμε, κολλάνε σε μειοψηφίες Ελλήνων που μπορεί να είναι και μονοψήφιες οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο έχουν σχέση με την εκάστοτε εξουσία και δεν την αφήνουν να προχωρήσει στις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Εάν λοιπόν δεν σπάσουν αυτές οι μειοψηφίες ώστε να απελευθερώσουμε την ελληνική οικονομία και στην καθημερινότητά μας αλλά και σε γενικότερη βάση, τότε όπως καταλαβαίνετε βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση.
ΠτΘ: Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά κ. Κεφαλίδη που λέει ότι μεταρρυθμίσεις και απελευθέρωση της ελληνικής οικονομίας σημαίνει αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού, φτώχεια και εξαθλίωση…
Σ.Κ.: Γιατί στρουθοκαμηλίζουμε; Ήμασταν ευχαριστημένοι με αυτά που ίσχυαν;
ΠτΘ: Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό που έχουμε είναι καλύτερο από αυτό που θα έχουμε…
Σ.Κ.: Είμαι πραγματιστής. Θα ήταν καλύτερο αν ήμασταν καλύτερα. Είμαστε πολύ χειρότερα και το χειρότερο είμαστε σε τελείως ανασφαλή κατάσταση. Είμαστε σε ένα πλοίο το οποίο ταλανίζεται μέσα σε ένα πέλαγος και μπροστά μας βλέπουμε μια τρικυμία -όσοι τη βλέπουμε- γιατί πολλοί Έλληνες ακόμη δεν την βλέπουν. Η κρίση είναι μπροστά μας και είτε θα μαζευτούμε όλοι μαζί με συναίνεση και συνέργεια, γιατί οι κρίσεις ξεπερνιόνται με συνέργεια και καθαρό μυαλό, ή θα πέσουμε στο μάτι του κυκλώνα.
ΠτΘ: Από την άλλη όμως υπάρχουν προνόμια της μεγαλοαστικής τάξη της χώρας που δεν τα άγγιζαν ποτέ οι κυβερνήσεις, ούτε οι σοσιαλδημοκρατικές ούτε οι φιλελεύθερες. Αυτό δεν συνιστά κοινωνική αδικία;
Σ.Κ: Αυτό είπα προηγουμένως. Θεωρώ ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις που είναι υπέρ του γενικότερου ελληνικού συνόλου κολλάνε σε ολιγαρχίες, μειοψηφίες και ενίοτε μικρές μειοψηφίες. Αυτό είναι γεγονός και δεν γίνεται σε επίπεδο κεντρικό, γίνεται ακόμη και σε επίπεδο μικρών κοινωνιών. Μπορεί να κολλήσει ένα αναπτυξιακό έργο, επειδή δεν θέλει κάποιος που έχει σχέση με την εξουσία να περάσει από το χωράφι του. Μπορεί να κολλήσει ένας αναδασμός γιατί δεν βολεύει σε κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν μια σχέση άμεση με το υπουργείο Γεωργίας.
ΠτΘ: Για πολλά χρόνια ήρθατε σε επαφή με ξένους. Ποια είναι η εικόνα που είχαν για την Ελλάδα;
Σ.Κ.: Το κυριότερο πρόβλημα είναι η εικόνα που παρουσιάζουμε. Χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα, θα σας πω ότι αν μια συνδικαλιστική οργάνωση πριν ένα χρόνο έβγαινε και έλεγε μείωση μισθών κατά 4% και αύξηση των ωρών εργασίας κατά μια ώρα και το παρουσίαζε αυτό σαν ένα προϊόν συμμετοχής σε όλη αυτή την κατάσταση που περνά η χώρα, θα μπορούσε να είναι σε επίπεδο συμβολισμού εξαιρετικά σημαντικό.
Αυτά που βιώνουμε τώρα στην Ελλάδα δεν είναι αποτελέσματα ενός ή πέντε χρόνων, είναι διαχρονικά
ΠτΘ: Ποια εικόνα περνούσαμε τόσα χρόνια;
Σ.Κ.: Είναι διαφορετική κατά περιόδους. Επειδή έχω επαφή με ξένους, για πολλά χρόνια περνούσαμε την εικόνα ενός αντιδραστικού κράτους, για κάποια άλλα την εικόνα ενός κράτους το οποίο είχε συνοχή, συνέπεια, ειδικά τότε που προσπαθούσαμε να μπούμε στην ΟΝΕ και ακολουθούσαμε τα βήματα με συνέπεια, ανεξάρτητα αν τα προβλήματα στο εσωτερικό διογκώνονταν. Γιατί αυτά που βιώνουμε τώρα δεν είναι αποτελέσματα ενός ή πέντε χρόνων, είναι διαχρονικά. Δυστυχώς αυτή την ώρα προσπαθούν να παρουσιάσουν την εικόνα μιας χώρας η οποία δεν συμμετέχει ή δεν θέλει να συμμετέχει και δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασής της είτε σε πολιτικό επίπεδο είτε σε επίπεδο λαού. Βλέπω τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, που τα παρακολουθώ καθημερινά, να παρουσιάζουν αυτή την εικόνα και εμείς τους βοηθούμε σε αυτό. Πρόσφατα άκουσα κάποιον να αναρωτιέται πόσο όμορφα θα αισθανθεί ένας στην Εσθονία παίρνοντας τριακόσια ευρώ σύνταξη και θα χρηματοδοτήσει ένα Έλληνα που παίρνει τρεις χιλιάδες ευρώ! Οι ευρωπαϊκοί λαοί, εδώ και χρόνια, χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνώ με αυτή την πολιτική, είναι σε αυτή την κατάσταση. Και δεν συμφωνώ με αυτή την πολιτική διότι βλέπω ότι αυτό που δεν κάνουν σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ότι δεν αλλάζουν την μέθοδο με την οποία πολλαπλασιάζεται ο πλούτος, που συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται με ραγδαίους ρυθμούς, διότι συνεχίζουν να βγαίνουν τραπεζικά προϊόντα, συνεχίζουν να βγαίνουν εν δυνάμει «τοξικά» προϊόντα, κανείς δεν ασχολείται με αυτά και όλοι ασχολούμαστε με το πώς θα μειώσουμε αυτή την φούσκα είτε ρίχνοντας οι Αμερικανοί λεφτά στην αγορά, είτε οι Ευρωπαίοι μειώνοντας το κοινωνικό κράτος.
ΠτΘ: Επί δύο δεκαετίες στην Αναπτυξιακή αγωνίζεστε προκειμένου να στήσετε τον πρωτογενή αλλά και τον δευτερογενή τομέα στην περιοχή και θα πρέπει να πούμε ότι ο φορέας ήταν από τους καλύτερους στην Ελλάδα. Σήμερα ποια είναι η θέση του στον καταμερισμό των παραγωγικού μοντέλου της περιοχής;
Σ.Κ.: Θα ξαναπώ ότι μπορεί να προσπάθησαν κάποιοι, δεν ξέρω αν ήμασταν εμείς στο 13% των Ελλήνων σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται στην αυξημένη παραγωγικότητα, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε ανταγωνιστικότητα. Πόσοι σας χτύπησαν την πόρτα για να σας μιλήσουν για σύγχρονα εργαλεία προώθησης πωλήσεων, δηλαδή Ίντερνετ; Σας πληροφορώ ότι είμαι τόσα χρόνια στην εταιρεία και δεν ήρθε κανένας. Αυτό σημαίνει ότι είτε δεν υπάρχουν αντίστοιχες εταιρείες είτε δεν υπάρχει η συνείδηση της ανάγκης, διότι το διαδίκτυο αυτή την ώρα είναι από τα πιο σύγχρονα εργαλεία για να προωθήσεις τα προϊόντα σου και τις υπηρεσίες σου.
Ο Έλληνας είναι εγκλωβισμένος με τον κρατισμό
ΠτΘ: Θεωρείτε ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ο κρατισμός της;
Σ.Κ.: Ναι. Ο Έλληνας είναι εγκλωβισμένος με τον κρατισμό πού σημαίνει ότι η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα έχει να κάνει με το κράτος που δεν σκέπτεται έξυπνα. Πιστεύοντας ότι η κρίση είναι και ευκαιρία. σε αυτή τη φάση στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας αυτό που πονά είναι η εύρεση εργασίας. Στην περίοδο του 1936 όταν η ανεργία στην Αμερική χτύπησε στα ύψη και είχε ξεπεράσει το 25%, υπήρχε ένα άλλο νούμερο που περνά στα ψιλά. Το 85% αυτών που ήταν ευέλικτοι ζήτησαν δουλειά και βρήκαν. Αυτοί που καταγράφηκαν άνεργοι περιμένοντας μια ευκαιρία, παρέμειναν άνεργοι. Αυτοί που έψαξαν να βρουν δουλειά βρήκαν. Πρέπει να δημιουργηθούν εταιρείες που θα βοηθούν ενδιάμεσα τη συνεργασία με τους φορείς, διότι και οι φορείς είναι αρτηριοσκληρωτικοί, υπάρχουν ευκαιρίες στην τοπική αγορά. Υπάρχουν ευκαιρίες μέσα στην κρίση για να δημιουργηθεί καινούργια επιχειρηματικότητα.
ΠτΘ: Η Αναπτυξιακή σε όλο αυτό το σκηνικό τι ρόλο παίζει σήμερα; Πού είναι το Leader για παράδειγμα;
Σ.Κ.: Θα σας πω ότι αυτή την ώρα αποφασίσαμε να σώσουμε την εταιρεία. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι κάναμε στάση πληρωμών πάνω από ενάμισι χρόνο. Πληρωνόμασταν λίγο – λίγο. Μπορεί να χαμογελούμε, να μεταδίδουμε αισιοδοξία γιατί πιστεύουμε ότι αυτή την ώρα στην κρίση θα πάμε ενωμένοι -και αισθανόμαστε ενωμένοι σε αυτή την εταιρεία- θα μπορέσουμε όλοι μαζί, σώζοντας το καράβι να σωθούμε και εμείς. Δεύτερον, αυξήσαμε την παραγωγικότητά μας. Πρώτοι εμείς εισηγηθήκαμε στο διοικητικό συμβούλιο ότι δεν πρέπει να απαξιωθεί και πρέπει να στηθεί μέσα σε μια επιχειρηματική βάση. Αυτό σημαίνει ότι το χρηματοδοτεί η εταιρεία που σημαίνει ότι γίνεται κράτημα μισθών από εμάς. Τόσο απλά, αλλά δεν μπορείς να έχεις αυτή την ώρα ένα εργαλείο και να το κρατάς σε απαξίωση, γιατί αν το έχεις σε απαξίωση μέχρι να το βάλει το όποιο υπουργείο υπό την εποπτεία του, το έχασες. Το άλλο που κάναμε είναι να βελτιώσουμε το παραγόμενο προϊόν. Κοιτάξαμε να βρούμε καινούργια προϊόντα τα οποία προσφέραμε και το Μέγαρο Μουσικής για παράδειγμα είναι ένα προϊόν, κοιτάξαμε να βρούμε σύγχρονα προγράμματα και μειώσαμε το κόστος λειτουργίας. Αυτά κάναμε και προσπαθούμε να βρούμε συμβάσεις.
ΠτΘ: Αυτά σε σχέση με εσάς. Με την τοπική οικονομία;
Σ.Κ: Επειδή βγήκαμε εκτός ορίων της τοπικής κοινωνίας καταφέραμε σε αυτή την περίοδο τουλάχιστον να έχουμε τρία διακρατικά προγράμματα τα οποία «τρέχουμε» εδώ και μήνες και αν κολλάμε αυτό γίνεται εξαιτίας της ελληνικής γραφειοκρατίας.
ΠτΘ: Ποια είναι αυτά τα τρία διακρατικά προγράμματα;
Σ.Κ.: Το ένα είναι το οποίο και έληξε με Ελλάδα – Βουλγαρία, το δεύτερο αυτή την ώρα έχει να κάνει με προώθηση στην αγορά εργασίας και το τρίτο έχει να κάνει με «Green Holidays». Βελτιώνοντας πρώτα απ’ όλα το γνωστικό επίπεδο και το επίπεδο εμπειριών των εργαζομένων με όσο το δυνατόν πιο ευέλικτο και λειτουργικό κόστος η εταιρεία λειτουργεί σίγουρα με ανθρώπους που δίνουν τη ζωή τους, όχι ικανοποιημένοι βέβαια θα πρέπει να πω.
ΠτΘ: Με τα υπόλοιπα προγράμματα της αγροτικής οικονομίας τι γίνεται;
Σ.Κ.: Αυτά τα άφησα τελευταία. Το Leader ευτυχώς ξεμπλοκάρησε. Τον Γενάρη πήραμε τα αποτελέσματα αυτών που αξιολογήσαμε. Σκεφθείτε ότι το Υπουργείο από το Μάρτη μέχρι σήμερα χρειάσθηκε 10 μήνες για να ελέγξει το δείγμα! Θα πρέπει να πω ότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι λεφτά υπάρχουν σε αρκετές περιπτώσεις.
ΠτΘ: Μη το λέτε αυτό γιατί ο κόσμος εξοργίζεται…
Σ.Κ.: Το λέω γιατί τα 4 εκατομμύρια πέφτουν στην τοπική αγορά. Είναι τρεις εταιρείες αυτήν την ώρα που σε σύνολο με την ιδιωτική συμμετοχή στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη φθάνουν περίπου στα 18 εκατομμύρια και αυτά δεν πάνε σε δημόσια έργα που για να γίνουν χρειάζεται να βγει εργολάβος. Πάνε στο μικρό εργολάβο που θα αναλάβει το μικρό ξενοδοχείο κάποιου, πάνε στον οικονομολόγο. Θα πέσουν δηλαδή μέσα στην αγορά. Περιμένουμε να τελειώσει η περίοδος των ενστάσεων και μετά προχωράμε σε συμβατοποίηση με τους ιδιώτες αυτού του έργου των δεκαοκτώ επενδύσεων και αυτόματα βγάζουμε την δεύτερη προκήρυξη. Μπορώ να σας απαριθμήσω έργα που πάνε κατευθείαν στην αγορά γιατί αυτή την εποχή τα δημόσια έργα δεν δίνουν γρήγορη ανάπτυξη. Τώρα θέλουμε μηχανισμούς γρήγορης ανάπτυξης, κατευθείαν λεφτά στην αγορά. Είτε τα προγράμματα που κάνει ο ΔΕΣΜΟ-Σ που πέφτουν τα λεφτά κατευθείαν στην αγορά, είτε το Leader, είτε το ΟΠΑΑΧ, το αντίστοιχο Leader για τον Oρεινό Όγκο για το οποίο χαιρόμαστε που η Περιφέρεια πήρε απόφαση να πιέσει το υπουργείο για να το επαναπροκηρύξει στην ΑΜ-Θ. Σε κάθε περίπτωση τα λεφτά από αυτά τα προγράμματα πάνε κατευθείαν στην αγορά.
Στις πιο υποανάπτυκτες περιοχές που πέρασαν κρίση το πρώτο που έκαναν για να φέρουν γρήγορη ανάπτυξη ήταν συνεδριακά κέντρα ή Μέγαρα Μουσικής
ΠτΘ: Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής με δεύτερη παράσταση το Σάββατο. Μιλήστε μας για αυτή σας την πρωτοβουλία…
Σ.Κ.: Αν κοιτάξουμε στο διαδίκτυο θα δούμε ότι στις πιο υποανάπτυκτες ή υποβαθμισμένες περιοχές ή σε περιοχές που πέρασαν κρίση λόγω μείωσης της απασχόλησης σε βιομηχανικές ζώνες, για παράδειγμα το Νότιγχαμ της Αγγλίας, το πρώτο που έκαναν για να φέρουν γρήγορη ανάπτυξη ήταν ή συνεδριακά κέντρα ή πολιτιστικά κέντρα ή Μέγαρα Μουσικής. Εάν θέλεις λοιπόν να δημιουργήσεις γρήγορη ανάπτυξη σε μια περιοχή πρέπει να κάνεις αυτά τα τρία, αρκεί στην περιοχή σου να υπάρχουν υποδομές κάτι που έχει η περιοχή μας. Και όχι μόνο έχουμε υποδομές όσον αφορά στα δημόσια έργα, βλέπε Εγνατία, αεροδρόμια, αλλά έχουμε πολιτιστικό προϊόν. Δηλαδή, αν πάμε στη γειτονική Ξάνθη αυτή την ώρα υπάρχει ένα πολιτιστικό προϊόν το οποίο είναι πολύ αναβαθμισμένο. Επίσης, έχουμε θάλασσα και βουνό που αν τα συνδυάσεις, μπορείς να πεις ότι με την ανάπτυξη στον πολιτισμό και στο συνεδριακό τουρισμό, θα μπορέσεις αυτόματα να δημιουργήσεις καινούργια προϊόντα και καινούργια οικονομική βάση και όλα αυτά σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι Τούρκοι μπορούν και έρχονται στην περιοχή μας. Και να σκεφθείτε ότι ο κάθετος άξονας που, εξ όσων ακούω, πολύ γρήγορα θα ανοίξει, θα μας φέρει κοντά στους Βουλγάρους, όχι εμάς προς αυτούς αλλά αυτούς προς εμάς. Αυτό σημαίνει ότι το Μέγαρο λειτουργώντας δημιουργεί μια νέα οικονομική βάση.
Από τον πολιτισμό όμως δεν είναι τόσο το οικονομικό που θα προκύψει όσο η χαλάρωση της κοινωνίας, ειδικά στην εποχή μας που έχουμε μια μαζική κατάθλιψη και από τον βομβαρδισμό που γίνεται μέσα από τα κανάλια με αριθμούς. Έχω βαρεθεί να ακούω σενάρια επί σεναρίων και σας πληροφορώ ότι κανένας δεν ξέρει πού θα οδηγηθούμε διότι δεν υπάρχει οικονομικό μοντέλο το οποίο να μας οδηγεί με ασφάλεια κάπου.
ΠτΘ: Βέβαια θα πρέπει να πω ότι το Μέγαρο αναδύει μια αίσθηση ελιτισμού…
Σ.Κ.: Θα συμφωνούσα μαζί σας αν λέγατε ότι ήταν ελιτισμός την εποχή που κλείσαμε τον Μπουκλουτζά. Είχαμε γεφύρια περνούσαμε, απέναντι η πόλη μας ήταν πολύ ωραία.
Αν πάτε στη διπλανή Βουλγαρία θα δείτε ότι δεν υπάρχει χωριό χωρίς πολιτιστικό κέντρο
ΠτΘ: Στην Καβάλα πήγαν διαδηλωτές και αντιδρώντες εκεί που γίνονται οι αντίστοιχες εκδηλώσεις με αυτές του Μεγάρου της Κομοτηνής είπαν ότι «εδώ δεν έχουμε να φάμε και εσείς ακούτε κλασική μουσική;». Υπάρχουν και τέτοιες αντιδράσεις…
Σ.Κ.: Θα απαντήσω σε αυτούς ότι η όπερα είναι είδος λαϊκό.
ΠτΘ: Όταν όμως ο άλλος πεινάει;
Σ.Κ.: Τότε να τα κλείσουμε όλα, να καθήσουμε στα σπίτια μας και να κλαίμε. Πήγα στους αγανακτισμένους στην Αθήνα γιατί πιστεύω ότι πρέπει να εκφράζουμε την αγανάκτησή μας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε και κάτι. Υπάρχει αυτό το κτίριο όπως υπάρχει και η Εγνατία. Γιατί δεν αγανακτούμε με την Εγνατία; Γιατί δεν αγανακτούμε με τα χρήματα που έπεσαν στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης; Πόσες φορές πάμε στην Αθήνα; Ο μέσος άνθρωπος το πολύ δύο φορές το χρόνο. Γιατί λοιπόν να πω ότι για αυτό τον μέσο άνθρωπο χτίσαμε αεροδρόμια, Εγνατία και δεν κτίσαμε πιο παραγωγικά μέσα; Σήμερα κάνουμε μισή ώρα για να πάμε στην Ξάνθη και σαράντα λεπτά στη Μαρώνεια! Αν μπω σε αντιδιαστολή με αυτό που σημαίνει καινούργια παραγόμενα οικονομικά προϊόντα, θα έλεγα να αντιδράσουμε για την Εγνατία. Αν θέλετε την άποψή μου, σύμφωνα με την παγκόσμια βιβλιογραφία, περιοχές που είναι σε ανάπτυξη δεν κτίζεις πρώτα δρόμους γιατί υποβαθμίζουν την οικονομία της περιοχής, διότι πολύ απλά αυτός που είχε βιομηχανία στη Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται πλέον να έχει υποκατάστημα στην Κομοτηνή εφόσον μπορεί να πηγαίνει και να έρχεται μέσα σε δύο ώρες.
ΠτΘ: Ναι αλλά μειώνεται και το κόστος μεταφοράς και φεύγει η περιοχή μας από την απομόνωση
Σ.Κ.: Αυτό το άκουγα κάποτε που υπήρχαν βιομηχανίες. Σήμερα υπάρχουν δρόμοι αλλά χάθηκαν οι βιομηχανίες. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία, σε περιοχές που είναι σε ανάπτυξη, πρώτα φτιάχνεις αυτό που λέγεται «σημείο συγκέντρωσης», Βιομηχανική Ζώνη, Πολιτιστικά Κέντρα, όλα αυτά που μαζεύουν το ενδιαφέρον και το παραγόμενο προϊόν της περιοχής και μετά δημιουργείς έργα υποδομής για να μπορέσεις να τα αποκεντρώσεις, δηλαδή να μειώσεις το κόστος και όλα τα υπόλοιπα. Καλώς η κακώς εμείς τα έχουμε αυτά, για μένα καλώς, και πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Είτε κάνεις Ινστιτούτα τεχνολογικά ή Βιομηχανικές Ζώνες ή τα Μέγαρα, δεν θα ήταν βιώσιμα αυτή την ώρα αν δεν υπήρχε η Εγνατία, ή το αεροδρόμιο. Ελιτισμός και πολιτισμός δεν συνάδουν. Τα πολιτιστικά κέντρα είναι ανοιχτά όχι μόνο για αυτές τις παραστάσεις. Εμείς, αυτή την κίνηση την κάναμε πρώτα απ’ όλα γιατί το Μέγαρο ξαφνικά μπήκε κάτω από τα άλλα δύο Μέγαρα. Θα ήταν ελιτίστικο αν κλείναμε τις πόρτες και δεν αφήναμε κανένα να μπει.
Στην ιστοσελίδα του Μεγάρου της Νέας Υόρκης θα δείτε το Μέγαρο Μουσικής και την Κομοτηνή
ΠτΘ: Ποιος κερδίζει από αυτή την ιστορία, ποιος το διαχειρίζεται, ποιος βγάζει τα λεφτά;
Σ.Κ.: Η Αναπτυξιακή Ροδόπης. Είναι μια συνεργασία επιχειρηματική από την οποία ο καθένας παίρνει τα οφέλη του. Η Μετροπόλιταν Όπερα παίρνει ένα ποσοστό αρκετά μεγάλο, ο ΑΝΤ1 ένα ποσοστό και εμείς.
Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να δίνουμε την αίθουσα αλλά κερδίζουμε γιατί ξαφνικά είμαστε σε όλα τα διεθνή sites μέσω της Μετροπόλιταν Όπερα. Η σελίδα μας στο facebook έχει χτυπήσει 35.000 κλικ, κάθε μέρα, έχουμε επισκέψεις στο Μέγαρο που αγγίζουν τις 1.200 περίπου. Αν μπείτε στην ιστοσελίδα του Μεγάρου της Νέας Υόρκης θα δείτε και εκεί το αντίστοιχο, θα δείτε το Μέγαρο Μουσικής και την Κομοτηνή, ο ΑΝΤ1 μιλά για την Κομοτηνή. Σε κάθε περίπτωση εμείς δίνοντας την αίθουσα, κερδίσαμε αυτή την ώρα μια δημοσιότητα και κάποια έσοδα από τη συμμετοχή των πολιτών και δώσαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κάτι το κοινό.
ΠτΘ: Πολύ υποστηρίζουν ότι είναι ακριβά.
Σ.Κ.: Είμαστε οι μόνοι από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη που έχουμε εισιτήριο 15 ευρώ. Πάνω από το μισό θέατρο είναι σε αυτή την τιμή. Το Μέγαρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που έχουν αντίστοιχη υποδομή με εμάς δεν έχουν 15 ευρώ. Παράλληλα, μάς δόθηκε η ευκαιρία να ερχόμαστε σε επαφή με καλλιτεχνικό κόσμο που θα ήθελε να έρθει και να δώσει προϊόν και πολιτισμό εδώ στην περιοχή και με χαμηλότερες τιμές μιλάμε για 5 ευρώ.
ΠτΘ: Άρα αυτή η ιστορία γίνεται κράχτης και για άλλα πράγματα;
Σ.Κ.: Βεβαίως. Και αυτό που θέλουμε βασικά είναι να πείσουμε την πολιτεία να γίνει φορέας που θα αναλάβει την λειτουργία αυτού του Μεγάρου.
Οι υποδομές υπάρχουν και είναι για τον κόσμο και δεν είναι για τις ελίτ
ΠτΘ: Όταν λέτε η πολιτεία;
Σ.Κ.: Είτε το υπουργείο Πολιτισμού όπου έχει αποσταλεί το επιχειρησιακό σχέδιο και οι ιδέες μας, είτε η τοπική κοινωνία και τουλάχιστον ο περιφερειάρχης, έχει εκφρασθεί για αυτό θετικά. Αλλά θα πρέπει να γίνει ένα κοινός φορέας, κάτι που δέχτηκε στην τελευταία επίσκεψή του ο υφυπουργός Πολιτισμού ο κ. Νικητιάδης. Μέχρι τότε, αν το απαξιώσουμε, κανείς δεν πρόκειται να το κοιτάξει. Όταν λοιπόν ο καθένας αντιδρά, αντιδρά απέναντι σε μια υποδομή. Αν θέλει να την κλείσουμε και να την απαξιώσουμε δεν θα είχα καμία αντίρρηση. Οι υποδομές υπάρχουν και είναι για τον κόσμο και δεν είναι για τις ελίτ και αυτή η υποδομή γίνεται από τον κόσμο. Και όταν λένε κάτι τέτοια, να σκεφθούν ότι εμείς οι απλοί εργαζόμενοι της Αναπτυξιακής το συντηρούμε καθώς και κάποιοι εθελοντές μέσα από τις τοπικές κοινωνίες που δεν είναι ελίτ αλλά καθημερινοί άνθρωποι που έχουν ευαισθησίες που θέλουν να τις εκφράσουν μέσα από αυτό το χώρο. Όταν λοιπόν κάποιοι, ευτυχώς είναι μειοψηφίες, αντιδρούν, αντιδρούν σε αυτή την προσπάθειά μας. Θεωρούμαστε εμείς δηλαδή ηλίθιοι, που δεν πληρωνόμαστε για να συντηρούμε όλη αυτή την υποδομή για το καλό όλης της Θράκης, εθελοντές που αφιερώνουν το χρόνο τους και καμιά φορά τα χρήματά τους για να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι υποδομές σωστά για το καλό του τόπου μας;
Συντάκτης:Δάμωνας Δαμιανός
e-mail: dsdamon@gmail.com
Σχόλια